Het gemaal bij Dreischor is toch wel een van m’n favoriete duikstekken in de Grevelingen. Met name wanneer het zicht goed is en de zon schijnt (wat gelukkig nog wel eens is in de provincie met de meeste zonuren per jaar…) is het hier fantastisch duiken op een diepte van drie tot vier meter. Ook vandaag hadden we weer een schitterende dag te pakken en omdat we spontaan een extra dagje vrij waren, besloten mijn vriendin en ik hier weer eens te gaan duiken.

Omkleden tussen de koeien

Na de rit vanuit Scharendijke, waar we even snel geluncht hadden bij Molen de Lelie, reden we een vrij rustige parkeerplaats onderaan de dijk op. Er stonden maar een paar auto’s van andere duikers, dus met de drukte veel het alleszins mee. Ook voor een maandagmiddag in de vakantie. De parkeerplaats moet niet al te lang geleden een nieuw laagje stenen gekregen hebben, want het zag er nog allemaal netjes en niet heel erg ingereden uit. Wel is een matje om op te staan nu geen overbodige luxe, de stenen zijn nogal fors van formaat en redelijk ruw.

Kleine vlokslak (Aeolidiella) op Zeeanjelier (Metridium senile) - Foto: Yoeri van Es
Kleine vlokslak (Aeolidiella) op Zeeanjelier (Metridium senile) – Foto: Yoeri van Es

We bouwden rustig onze setjes op en kleedden om. Het was best warm weer en de eerste fles water ging dan ook rap soldaat. Soms vraag ik me wel eens af of ik niet toch nat moet gaan duiken op dit soort warme dagen, maar die gedachte is heel snel voorbij als ik in het water lig. Zo’n droogpak is toch echt wel lekker. Na de buddycheck beklommen we dijk en stapten het water in. Wanneer je het touw (momenteel een soort verlengsnoer) gebruikt, is het helemaal niet zo lastig om het water in of uit te stappen. Wel goed blijven opletten waar je je voeten zet en niet met z’n tweeën tegelijk gaan.

Afhaken in de diepte

We doken snel af, hoewel, afduiken: de eerste 20 meter voor de dijk zijn maximaal twee meter diep en je moet daarna nog even een hobbel over, waarbij je weer vrijwel aan de oppervlakte zit. In dit kommetje voor de instap is echter al veel te zien, zoals diverse garnaaltjes, kornaarsvisjes en groene wierslakjes. Je komt nog ergens een uit elkaar gevallen aluminium bak (een trog?) tegen, die een paar jaar geleden nog beter te herkennen was.

Vanaf de hobbel gaat het dan eindelijk echt naar beneden. Helaas gaf mijn vriendin direct aan dat ze problemen had. Eerst dacht ik dat het om haar masker ging, maar aangezien ze bleef wijzen naar haar voorhoofd, zijn we even naar boven gegaan. Ze had direct last van pijn in een voorhoofdsholte. Niet verder duiken dus! We besloten dat zij terug zou gaan naar de kant en ik ging maar alleen een duikje maken.